Sigurbrandur Jakobsson

Núna áðan var þátturinn Veistu hver ég var á Stöð 2 með Sigga Hlö í aðalhlutverki ásamt 80s tónlist. Þetta kallar fram ljúfar minningar úr Breiðafirðinum og Stykkishólmi frá .þessum árum.

Segja má að einn hluti stemmingarinar hafi byrjað sumarið 1984. Þá keyptum við gamli þ.e. faðir minn færeying smíðaðan í Mótun 1977 með smíðanúmerið 3 og skírðum hann Önnu SH 49 eftir ömmu minni Önnu Jakobsdóttur. Eftir smá endurhalningu var straujað uppí Kollafjörð í þang og þar var maður í tæpa 3 mánuði í hörku útilegu. Á þessu ári var RUV með einkaleyfi til útsendinga og hafði 2 rásir til útsendingar. Rás 2 var þá ekki orðin ársgömul og sendi bara út á FMtíðni en Rás 1 á langbylgju. Í bátnum var bara lélegt langbylgjuútvarp og allt sumarið varð maður að hlusta á Gufuna nema á föstudags og laugardagskvöldum var rás 2 næturútvarp sent út á langbylgju rásar 1 eftir miðnætti það var því með glöðu geði sem maður vildi vera útí fjörunum að slá á þessum dögum sem maður náði næturútvarpinu með Stefáni Jóni Hafsteinn

Þetta var bara stuð og stemmari eins maðurinn sagði. Næstu ár sem fylgdu á eftir voru og eru böðuð ljóma í minninguni þegar maður var t.d. að róa haustin 1989 og 90 frá Stykkishólmi og alveg framundir haustið 1999 en þá urðu breytingar á og maðurinn sem aldrei ætlaði að yfirgefa Breiðafjörðinn endaði á Akureyri eftir miklar hremmingar sem upphófust þegar hann gerðist íbúi í sveitarfélaginu Neshreppi utan Ennis :(

Haustið er fallegt hér við Eyjafjörðinn það er ekki ofsögum sagt. Haustið gat líka verið fallegt á Djúpavogi í Stykkishólmi og í Súðavík. Síst var það fallegt í Neshreppi utan Ennis en útsyningurinn getur verið eins fallegur og hann er þeytandi við Faxaflóan það sá ég nú í vikuni. Stundum er eins og náttúran veður og vindar endurspegli mannlífið með köflum við Djúpavog er veðrið frekar hlutlaust og eins má segja um mannlífið fólk þar tekur öllum eins í Súðavík var veðrið alltaf fallegt og sama má segja um halloka samfélagið þar, í Stykkishólmi er veðrið breytilegt og fjölbreytt sama á við um mannlífið en ég er nú kannski ekki dómbær enda bullandi hlutdrægur þar. Á Hellissandi var alltaf kalt hvasst og blautt sama átti við um mannlífið kuldinn alsráðandi og grátur alla daga. Öfugt við þetta er mannlíf við Faxaflóan töffaraskapurinn einkennir útsýninginn þar og allir alltaf brosandi.

Það voru góðir og fjölbreyttir dagar sem við áttum á Akranesi í heila viku og okkur leið rosalega vel en mikið var gott að koma heim og nú tekur við vinna og flutningar í annað hverfi hjá okkur fjölskyldunin úr 600 í 603 þorpið.

ÁFRAM ÞÓR

En en jólin að koma í bæinn, og í þetta sinn í perlu austurlands Egilsstöðum. Um ástæður þess að nú eru jól hjá mér á Egilsstöðum, af öllum stöðum ætla ég ekki að segja frá að sinni, heldur velta fyrir mér öðrum hlutum.

Nú um áramótin tekur gildi ný reglugerð frá Jóni Bjarnasyni sjávarútvegsráðherra, sem ég fullyrið að á eftir að hafa slæm áhrif á þó ekki væri nema matarmenningu Íslendinga, að ekki sé nú talað um afkomu talsverðs hóps sjómanna, auk þess sem bryggjumenningin við Breiðafjörð verður endanlega fátæklegri fyrir vikið. Reglugerð Jóns bónda um bann við lúðuveiðum með haukalóð, og algert bann við lúðuveiðum með beinum eða óbeinum hætti er en ein hneysa þessarar ríkistjórnar, sem greinilega ætlar að reyna til þrautar að gera fólkinu sem landið byggir, það eins óbærilegt og kostur er, en á meðan skarar hún eld að köku, einkavina og fjámálamanna sem með sínum eftirminnilega hætti komu henni í raun til valda. Þegar þessi ríkistjórn komst til valda var öllu fögru lofað, eins og að koma hönum yfir þá sem riðu fjármálakerfinu til falls haustið 2008, færa strandveiðibyggðinum aðganginn að afkomu sinni til baka, draga úr óþarfa ríkisútgjöldum, til að reyna að koma í veg fyrir ólíðanlegan niðurskurð á nausynlegri þjónustu, og hvað hefur verið gert í þessu þernnu?? Engin hefur en verið dreginn til ábyrgðar vegna 2008, strandveiðbyggðunum var afhentur kappróðrapottur, sem reyndar LÍÚ segir að hafi verið stolið frá þeim, og á meðan niðurskurður í heilbrigðisþjónustu og annar nauðsynlegri þjónustu fyrir fólkið er skorinn niðurfyrir líðandi mörk og það langt niðurfyrir, eru laun og rekstrakostnaður embættismanna og þingmanna hækkaður langt uppfyrir það sem líðandi er, og Jóhanna og Steingrímur fara bara í fýlu ef einhver vogar sér að minnast á þetta.

En á meðan sú langa hefð sem lúðuveiðar á Íslandsmiðum er að verða að baki, kom Hólabóndinn í fréttirnar á þessum friðsælasta degi ársins og sagðist bjartsýn á loðnuveiðar, þrátt fyrir að lítið hafi fundist af loðnu, og skip Hafrannsóknarstofnunar, hafi legið margar vikur í höfn vegna verkfalls undanfarnar vikur. Menn þar um borð eru víst ekki nógu merkilegir til að fá samsvarandi launahækkanir og merkilegri menn eins og hjá FME og svoleiðis. En staðan er því sú að en eina loðnuvertíðina er óljóst um magn loðnu til að veiða, en samt skal veiða hana, en í aldir hefur lúðan gefið sig misvel á króka landsmanna, en samt á endanum hlaupið á, og nú skal með öllu banna að koma með svosem eins og eitt kvikindi á grillið. Hvað er að gerast hjá stjórn hinna vinnandi stétta, og er að verða svo mikil munur á okkur og Norður-Kóreu?? Hlaupum við kannski hágrátandi út á götur og torg, þegar þessi stjórnarómynd loksins hröklast frá?

Það er orðið langt síðan ég setti staf á blogg, en nú get ég ekki þagað lengur, (þó sumir vildu það kannski). Það sem mér liggur þungt á hjarta núna, og það mjög þungt er þróun mála í sveitini minn Gufudalssveit.  Sú stefna sem sem vegalagning um Gufudalssveitarhluta Reykhólahrepps, er þeim sem hana ætlar að taka með einvaldi sínu til ævarandi minkunar og skammar, innanríkisráðherranum Ögmundi Jónassyni. Mest sátt og vonir eru við láglendisveg yfir Þorskafjörð frá Kinnarstöðum, og þaðan út með Þorskafirði gegnum Gröf og Teigskóg, út á Hallsteinsnes, þaðan yfir Djúpafjörð og Gufufjörð í Skálanes, en þá er komið saman við nýjan veg sem nær samfelt yfir Klettsháls, en í Múlasveit er en kafli fyrir Litlanes sem á að fara í framkvæmdir á næstuni, svo þá er þrætu eplið sem Ögmundur bjó til það eina sem eftir er í endurnýjun vega í Reykhólahreppi.

Sú leið sem Ögmundur vill fara í andstöðu við heilt hérað, er að fara þá leið sem fyrir er, um hálsana. Leið sem er snjóþung og illviðrasöm. Leið sem aldrei verður sátt um. Leið sem veldur mun meira raski en nokkurntíman að fara B leiðina um Teigskóg. Leið sem aldrei á eftir að styrkja byggð á sunnanverðum Vestfjörðum. Leið sem hlýtur að verða þegar upp er staðið mun kostnaðarsamari en sú leið sem hann vill ekki heyra minnst á. Raunhæfasti kosturinn í stöðuni væri eftir alltsaman að fara sér hægt, fresta ákvörðunum, og fullkanna frekari möguleika á þessum leiðum A og B. Leið A lægi þá framhjá Reykhólum, sem en gæti aukið möguleika á uppgangi þar í þjónustu við ferðamenn og í mörgu fleiru og gæti því en frekar styrkt stoðir undir blómlega byggð þar og fjölbreytni í atvinnulífi. Frá Reykhólum lægi svo leiðin út að Stað og þaðan yfir Þorskafjörð yfir í Skálanes. Stytting um tugi kílómetra, en ég er ekki alveg með þá tölu í handraðanum. Í Staðarhöfn er nú þegar að byggjast um talsverð ferðaþjónusta kringum siglingar útí Breiðafjarðareyjar og um norðanverðan Breiðafjörðinn. Stæðsti kosturinn er samt sá að svæðið frá Kinnarstöðum í Skálanes sleppur alveg við það mikla rask sem fylgir því að leggja upphleyptan veg.

Auk þessa myndi það en frekar styrkja byggð og möguleika á frekari byggð undir Reykjanesi, á Skálanesi og alveg inní Kollafjörð auk þeirra bæja sem en eru í byggð í Gufudal. Það er kannski verra með Djúpadal, en hann lendir eiginlega þarna á milli en það er víst ekki allt fengið. Í Kollafirði er byggð að leggjast af og hefur svo verið í gerjun í ein 30 ár. Nú held ég að Skálanes sé eini bærinn í byggð á því svæði sem segja má að teljist til Kollafjarðar. Það sem hefur því aðallega valdið að svo er komið fyrir Kollafirði er hve afskekt er vegna slæms vegasambands og fjarlægðar við Reykhóla. Samt blasa turnarnir í Karlsey við frá Skálanesi séð í svo stuttri fjarlaægð að það er grætilegt.

En þessum möguleikum ætlar Ögmundur Jónasson öllum að fórna fyrir sína heimskulegu ákvörðun og Salomónsdóm. Vonandi endurtekur sig ekki 50 ára gömul saga, þegar vegur var lagður á tvo bæi á Bæjarnesi uppúr 1960. Tveim árum eftir að vegurinn kom fóru þeir í eyði. Það sem ég meina er að ekki verði lagður vegur sem stuðlar frekar en hitt að því að byggð í einhverjum hlutum eða öllum Reykhólahreppi leggist af.

 Láttu nú af hrokanum Ögmundur og hlustaðu á fólk. Í sjónvarpsviðtali í gær krafðist þú þess að aðrir heilt hérað breytti sínum hugsanahætti, fólk sem bara vill geta búið í sínu héraði í sátt og öryggi. En Ögmundur þú vilt ekki á það hlusta. Sem stoltur landeigandi í Gufudalssveit og það Kollafirði, leyf ég mér að fullyrða það Ögmundur, að ef þú skoðar málið af skynsemi en ekki hroka, gætu kraftaverkin farið að gerast og þín minnst með mikili virðingu og hlýju.

Jón Bjarnason sjávarútvegsráðherra og minn gamli dönskukennarinn er maður sem þorir að taka umdeildar ákvarðanir, og hleypa lífi í hafnir landsins. Eftir niðurrifsár Sjálfstæðisflokksins til lands og sveita fer maður að eyja von um betri tíð og blóm í haga.

Mikill gróska hefur verið í bátasölu í vetur og margir bjartsýnir um að geta loksins orðið sjálfs síns herrar í útgerð á ný. Mér og mörgum öðrum hefur verið legið það á ámæli að vera að læðast en á ný bakdyrameginn inní kerfi, eftir að hafa hætt og selt frá okkur aflaheimildir. En svo einfalt er það nú ekki því meginástæðan fyrir því að maður hætti var sú að stjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknar var farinn að þjarma svo að frjálsum krókaveiðum smábáta að þetta var bara ekkert orðið spennandi og skilaði mani bara tekjum í 2-3 mánuði á ári. Á árunum 1990-6 hafði maður lifibrauð af þessu allt árið nánast.

Ég styð við bakið á mínum gamla kennara, hafðu þökk fyrir Jón Bjarnason

	Frumvarp um strandveiðar samþykkt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt