Vildi frekar á botninn en í pottinn

Það eru kannski ekki svo slæm örlög þessa gamla tappatogara að enda sína ævidaga á hafsbotni frekar en í bræðslupottinum. Þó svo þetta sé upphaflega byggt sem togari er þetta skip fyrir löngu búið að ljúka sínu hlutverki sem togari og var síðast að ég held á línu með beitningavél. Þetta skip var eitt af nokkrum samskonar skipum sem smíðuð voru í Þýskalandi fyrir Íslendinga á árunum 1958 og 59. Þeir reyndust víst frekar illa sem togskip, en þótt mátulegir í síldarævintýrið sem brast á nokkrum árum seinna. Á árunum í kringum 1980 var svo nokkrum þeirra breytt, þar á meðal þessum og nokkrir þeirra voru seldir úr landi óbreyttir. Ég man að einu þessara skipa var breytt aftur í togskip í Skipavík í Stykkishólmi á árunum 1980-81, þ.e. byggt var yfir það, skipt um brú og aðalvél og að ég held hjálparvélar líka. Skipt um spil og sett á það skutrenna.

Guðrún Björg var búin að liggja lengi í Reykjavík, eða allavega man ég síðast eftir henni þar, og var farin að grotna niður og orðið einskis nýtt flak. Því miður er hún ekki eina skipið sem beið þeirra örlaga að liggja verkefnalaus í höfn og grotna þar niður því að í æði mörgum höfnum leynast að sem kalla má langleguskip. Að vísu hefur verið farið að hreinsa aðeins til eftir að sá kostur kom upp að hægt var að fá sæmilegt verð fyrir þessa dalla í brotajárn, eins og svo oft hefur skeð undan farin ár að þá hefur mörg merkisfleytan farið þar fyrir lítið, og er alveg lýsandi dæmi hvernig komið er fyrir íslenskum sjávarútvegi.

Guðrún sökk við Aberdeen